Reza Chaichi

The fog will carry our faces away

مه چهره هایمان را با خود میبرد

رضا چایچی

 Published in 1388

The words that come to mind after reading this volume of poetry are beautiful, highly introverted, quite, thoughtul, lyrical and beautifully crafted. The verses are insightful, intelligent and timeless and the subjects feel very new. In a couple of the poems, there are beautiful and seamless transitions between the world outside and the world within which is very effective and novel. The poet has a blog in which more of his works can be read: http://rchaichi.blogfa.com/. It's a great work and highly recommended.

از شعر "ساعت دیواری "

....

دلم برای دست های کوچک شان میسوخت 

توپ را از لای و لجن جوی بیرون می آوردند 

و به بازی خود ادامه میدادند 

بزرگ که شوند 

ایستگاه ها بازی خود را با آنها آغاز میکنند 

اتوبوسی سوارشان میکند 

خیابانی را به پایان میرساند 

میدانی را دور میزند 

از سراشیبی خیابانی میگذرد 

و از سر بالائی جاده ای بالا میرود 

و پیاده شان میکند

در ایستگاه اینه ها 

آنجا که تارهای سپید مو 

ناگهان غافلگیر شان میکند

......