Aida Amidi

"زیبایی ام را پشت در میگذارم"       

I will leave my beauty behind the door

Published 1384

It's a refreshing volume of poetry on how life feels as a young beautiful woman, especially one in Iran. The outlook and sensibility is uniquely feminine and new. The poet takes us inside the mind of a beautiful young Iranian woman as she interacts with lovers past and present, herself, and the world:

میگویی دوستت دارم

و من از زمین  می رویم

مست میشوی

موج بر میدارم

شعری مینویسی

من با دهان زنی زیبا میخندم

اما

هر شب که  می  خوابی

تکه هایم را از میان روز های تو جمع میکنم

 و با چشم های زنی خسته به خواب میروم

Many of the poems are quite beautiful, but even the ordinary ones are illuminating. It's a very small volume, one hopes that she will continue to write and tell the story of the women of this generation. 

فردا باید دروغی تازه ببافم

که برازنده تو باشد

از سرما حفظت کند

زخم هایت را بپوشاند

و در شب های تب و هذیان صدای مرا پنهان کند